Lifestyle | Gezien: Netflix; To the Bone

Toen ik een paar weken geleden de trailer van To the Bone voorbij zag komen wist ik wat ik ging doen zodra deze beschikbaar was. Sinds afgelopen vrijdag staat hij op Netflix, hier kwam ik achter door dat het in het nieuws was. Ik denk dat je geen drie keer hoeft te raden wat ik die avond ging doen.. Maar wat vond ik dan van deze film? Was hij het waard?

To The Bone verteld het verhaal van Ellen die aan Anorexia lijdt. Je leert haar kennen wanneer ze al ziek is en uiteindelijk wordt opgenomen om het nog één keer te gaan proberen. Je wordt in de wereld van Anorexia gezogen en ziet hoe veel struggles en onbekendheid deze ziekte heeft voor mensen die hier nog nooit mee te maken hebben gehad. Het is een ziekte dat zoveel stuk maakt zowel fysiek als geestelijk. Hoe het afloopt dat ga ik je niet vertellen, maar dat het de moeite waard is dat kan ik je wel vast vertellen.

Wat vind ik ervan?
Omdat er niks anders leuks op tv was en ik toch geen plannen had, besloot ik hem dus diezelfde avond nog te kijken. In mijn omgeving heb ik (gelukkig) nog nooit te maken gehad met deze ziekte, wel heb ik de nodige boeken gelezen (heel toevallig ben ik dit moment in Friet in de Kliniek bezig wat ook over anorexia gaat) en heb ik laatst de bijzondere en indrukwekkende documentaire over/van Emma gezien. Maar voor alsnog is dit dus (nog een keer; gelukkig) een ver van mijn bed show. Want wat mij toch maar weer duidelijk werd tijdens deze film; het is ontzettend doorzichtig en het is zó ontzettend psychisch. Juist omdat het voornamelijk psychisch is zien 'onbekende' mensen het niet en 'kijk' je er in eerste instantie gewoon regelrecht doorheen, hoe goed je die persoon ook kent. En juist daarom ben je zo machteloos als 'buitenstaanders' juist omdat je niet weet hoe je diegene kunt helpen. Dat komt ook heel duidelijk naar voren.

Daarnaast vind ik het ook bizar hoe groot dat stemmetje in de hoofd van diegene kan zijn en wat die impact, door middel van deze ziekte, met diegene kan doen. Ik kan mij dan ook totaal niet voorstellen hoe zo'n stemmetje zo'n grote invloed op iemand kan hebben. Maar zoveel invloed als deze ziekte kan hebben/heeft dat blijkt maar weer uit de heftige beelden die in deze film voorbijkomen. Kortom; ik vind hem indrukwekkend. Ik vind de film indrukwekkend omdat ze deze ziekte een bepaald beeld geeft waardoor deze psychische ziekte een soort van 'gezicht' krijgt. En ja, dan snap ik die commotie over de film ook zeker wel. Zowel dat van de voor als van de tegenstanders. Want als je inderdaad wel al aanleg hebt en deze film gaat kijken kun je er heel veel uithalen en dan kan deze film dus zeker een slechte invloed hebben. Maar ook vind ik het wel weer een goede film voor mensen waarbij, zoals bij mij, het een ver van zijn/haar bed show is en je dus meer snapt hoe dit werkt, maar ook vooral wat voor vreselijke impact dit kan hebben op diegene maar ook op zijn/haar omgeving.

Is het de moeite waard?
Ja het is dubbel en dwars de moeite waard. Sommige delen zijn inderdaad wel heftig en daar heb ik ook wel even twee keer moeten slikken (zeker als je dan gaat bedenken dat er zoveel mensen hier op de wereld zijn die hier mee kampen) voor ik weer verder ging. Maar boven al vind ik het wel de moeite waard, juist omdat het in mijn geval (de positieve werking) mij zeker aan het denken heeft gezet. En, laten we dat vooral niet vergeten, anders laat kijken naar deze ziekte omdat het zo diep zit en gaat.