Lifestyle | 'Hey mag ik je nummer?'

Afgelopen week viel mij iets op. En dat gene dat mij opviel zette mij aan het denken. Want waar we vroege honderdduizend bomen om moesten kappen en het dan alsnog niet besloten te doen, doen we het nu in een fractie van een seconden. In een fractie van een seconden geven we ons nog kleine stukje privacy weg. Pats boem weg!

Het kwam door een gesprek dat ik met Bas Derks had op Whatsapp afgelopen week. Ik krijg inmiddels al zo’n anderhalf een whatsappseltje als hij weer iets geweldigs met ons te delen heeft. Want naast de gewone social media waar je hem op kunt volgen, kun je je ook opgeven voor zijn whatsappsels door je nummer naar hem te sturen. Hetzij een gedicht hetzij een blog of gewoon een paar leuke woorden dat hij je dan toestuurt. En hoewel ik zijn blog, gedichtsels en whatsappsels écht heel tof vind, zette mij toch wel aan het denken.

Twee seconden

Want waar we vroeger 600 rondjes liepen om een boom voor je besloot toch diegene je nummer te sturen, heb ik toentertijd mijn nummer naar hem geappt en heeft hij mij aan zijn whatsapp lijst toegevoegd voor zijn nieuwe berichten. En dat was gewoon met twee seconden gedaan. T.W.E.E. SECONDEN! Ik denk dat ik er niet eens serieus over nagedacht heb of dat wel verstandig zou zijn de ja of nee. Ik heb waarschijnlijk gewoon gedacht ‘oh dat vind ik tof, ik ga me aanmelden’ en meer niet.

Ik kan me nog herinneren wat voor klam gevoel het mij altijd gaf als iemand mijn nummer vroeg vroeger. Dat is toch eigenlijk bizar?  Dat kleine stukje privacy dat aan jouw telefoonnummer zit dat gaf ik zo maar weg aan een wildvreemde. Iemand van wie ik voor de rest niets weet behalve dat hij goed is met letters en woorden en ik daar van op de hoogte wil worden gehouden. En dat is eigenlijk net zoals je even een formulier invult op internet of op een site een account aan maakt. We zijn zo makkelijk geworden en vullen her en der zo maar ons nummer in.. Waar dat kleine stukje privacy vroeger nog heilig was gooien we dat nu zo maar weg. En natuurlijk, de tijd van nu is nauwelijks nog te vergelijken met vroegah, zoals we het zo leuk kunnen zeggen, maar toch. Sta er maar eens bij stil hoe makkelijk en simpel we nu, in vergelijking met toen, er mee om gaan.

Zou het nog anders kunnen?
Als ik eerlijk ben denk ik trouwens niet dat het nog anders zou kunnen. Tuurlijk, in het geval van Bas zijn whatsappseltjes wel, want niemand heeft mij ooit verteld dat ik me daar voor móest aanmelden, daar koos ik zelf voor. Maar als je nu bedenkt hoe snel we zijn in het uitwisselen van onze nummers en het feit dat bijna alles telefonisch gaat en je (bijna) overal je nummer in moet voeren; alleen de mensen die het hele telefoontijdperk niet mee hebben gekregen die kunnen nog zonder. Inmiddels is het niet meer anders te bedenken en ik denk dat we daarom daar in de afgelopen jaren ook zo makkelijk in zijn geworden. Want hoewel het nog altijd een klein stukje van je privacy is dat je met je telefoonnummer weggeeft; het kan bijna niet anders meer.. Of tenminste; ik zou niet meer weten hoe.

Hoe denk jij hier over?

Ben jij iemand die makkelijk of juist moeilijk het telefoonnummer geeft?